เดํกเลี้ยงแพะ
นานมาแล้วขณะที่คนเลี้ยงแพะพาฝูงเเพะของตนไปหลบพายุในถ้ำ คนเลี้ยงเเพะก็พบกับ ฝูงเเพะป่าหลบอยู่ในถ้ำด้วยเช่นกัน
“ฝูงเเพะป่านี้เป็นฝูงใหญ่ มีเเพะมากกว่าฝูงเเพะของเรามากมายหลายเท่านัก เราน่าจะเอาเเพะป่าฝูงใหญ่ฝูงนี้ไปเลี้ยงเเทนฝูงเดิมดีกว่า”
เมื่อคนเลี้ยงเเพะคิดได้ดังนั้นเเล้วก็นำเอาใบไม้ที่เตรียมไว้ให้กับฝูงเเพะของตน ไปให้ฝูงเเพะป่ากินจนหมด
ครั้นเมื่อพายุสงบลง ฝูงเเพะป่าก็วิ่งออกจากถ้ำเข้าป่าไป ฝูงเเพะเดิมของตนก็ค่อยๆตายลงจนหมดเพราะอดอาหาร
คนเลี้ยงเเพะจึงได้เเต่นั่งร้องไห้ให้เพื่อนบ้านหัวเราะเยาะต่อไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เห็นเเก่มิตรใหม่จนทอดทิ้งมิตรเก่า ก็จะไม่ได้ใครเลย